Zwaarddans Böckstein

Mijnbouw heeft een lange traditie in Gastein. Er wordt aangenomen dat zelfs de Kelten en Romeinen hier naar goud zochten. De bloeiende goudmijnindustrie trok niet alleen mijnwerkers aan, maar ook rijke boeren. Ook de ambachtelijke industrie bloeide. De aartsbisschoppen stimuleerden deze ontwikkeling in hun eigen belang, stelden mijnreglementen op, verstrekten leningen en zorgden voor de ontwikkeling van handelsroutes. Als gevolg hiervan kwamen ambachtslieden, boeren, burgers en kooplieden uit Franken, Zwaben en Saksen en zelfs uit Italië om deel te nemen aan de economische bloei.

Zelfs vandaag de dag wordt er nog gedolven in Gastein. Maar niet om edelmetalen te vinden, maar voor de gezondheid. Reumapatiënten ervaren verlichting van hun pijn in de Gasteiner Heilstollen, een wereldwijd unieke remedie. Mijnwerkers, de zogenaamde mijnwerkers, zijn nog steeds verantwoordelijk voor de verzorging en het onderhoud van de galerij. Een prettige bijkomstigheid: geen van de mannen die er werken heeft last van gewrichtsproblemen.

Ter ere van de mijnwerkers vindt elk jaar op de eerste zondag in september het mijnwerkersfeest plaats, de zogenaamde "zwaarddans van Böckstein". Het decor voor de zwaarddans is altijd de oude mijnwerkersnederzetting in Böckstein, waar honderden jaren geleden de verwerking van gouderts plaatsvond. Delen van de voormalige locatie zijn vandaag de dag nog te zien in het mijnmuseum in Alt-Böckstein.

De zwaarddans wordt al sinds de 15e eeuw opgevoerd om het statusgevoel van de mijnwerkers aan te tonen. Enerzijds was het dragen van zwaarden een privilege dat aan geen enkele andere beroepsgroep werd toegekend. Het recht om wapens te dragen voor mijnwerkers werd ingevoerd in 1405, omdat ze aan veel gevaren werden blootgesteld tijdens hun mijntochten. Aan de andere kant werd een vertegenwoordiger van de mijnwerkers "opgetild" tijdens de zwaarddans - een groot symbolisch teken voor dit beroep.